مصاحبه خبرگزاری ایکنا با شایان پیمانی
- توضیحات
- دسته: مصاحبه ها
- منتشر شده در 24 آذر 1395
- نوشته شده توسط پایگاه هنری نقطه الف
شایان پیمانی، هنرمند خوشنویس با بیان اینکه نبود حمایت از خوشنویسی قرآنی موجب گرایش نیافتن هنرمندان جوان به این حوزه می‌شود، اظهار کرد: اینکه حمایت‌های دولتی می‌تواند موجب رونق خوشنویسی شود، ادعایی جدید نیست که بخواهم من آن را بیان کنم، زیرا اساتید بزرگ این عرصه هم در سخنان خود، بارها تاکید کرده‌اند که خوشنویسی نیازمند حمایت است، اما افسوس که چنین اتفاقی متاسفانه روی نمی‌دهد و همیشه این مهجوریت‌ها نسبت به هنر خوشنویسی وجود داشته است.
وی افزود: کم‌لطفی که به خوشنویسی می‌شود بیش از همه جوانان هنرمند را آزار می‌دهد، چون آنها نیازمند این هستند تا کارشان دیده شود، اتفاقی که اگر روی ندهد شاهد اتفاقات خوبی در خوشنویسی نخواهیم بود، چون وقتی جوان ببیند که کار و هنرش دیده نمی‌شود دیگر انگیزه‌ای برای فعالیت در این رشته نخواهد داشت. در این میان گرایش به سمت موضوعات قرآنی بیش از همه مهجور است، چون اگر معدود گرایشی هم به خوشنویسی وجود داشته باشد به موضوعات دینی و قرآنی اختصاص پیدا نمی‌کند.
پیمانی ادامه داد: البته هر خوشنویسی در خلوت و تمرین‌های خود، قرآن را به عنوان الگو برای کارش انتخاب می‌کند، اما متاسفانه جایی که نیاز است این تلاش‌ها دیده نمی‌شود. در توضیح بیشتر باید به نمایشگاه‌ها اشاره کنم. در نمایشگاه‌هایی که کارکرد اقتصادی دارد معمولا کارهایی به نمایش در می‌آید که موضوعاتی آزاد دارند و نمایشگاه قرآنی تنها برنامه‌های نمایشی است که درآمدزایی ندارد. این اتفاق نیز از آنجا نشئت می‌گیرد که به واسطه عرضه‌رسانی بد ما ذهنیت مردم را از این دست تولیدات خراب کرده‌ایم.
این خوشنویس تاکید کرد: پیشنهاد من برای رونق خوشنویسی قرآنی این است که دولت جدا از برگزاری نمایشگاه، خود نسبت به خرید کارهای قرآنی اقدام کند، اتفاقی که اگر رخ دهد دست آوردهای آن فراوان خواهد بود، البته دولت نیز از این کار سود فرهنگی لازم را خواهد برد، چون آثاری که خریده را می‌تواند در بسیاری از ادارات یا سازمان‌ها به نمایش در آورد تا مردم بهتر با هنر قرآنی آشنا شوند پیشنهاد دیگر من این است که بیایم هنر قرآنی را بیشتر در معرض دید مردم قرار دهیم اتفاقی که چند وقت پیش در ایستگاه ها مترو رخ داد و اقدامی خوب در جهت اشاعه هنر قرآنی در بین مردم بود، چون این مکان (ایستگاه‌های مترو) به لحاظ مکانی موقعیت خوبی دارند تا تبدیل به یک نگارخانه برای نمایش آثار تجسمی باشند.
وی در پاسخ به این سوال که در شهرستان‌ها وضعیت خوشنویسی به چه منوال است؟ گفت: تمام مهجوریت‌هایی که به آن اشاره کردم مختص به تهران می‌شود، چون در پایتخت حداقل وجود دارد و ضعف اصلی به کمبود مختص می‌شود، اما در شهرستان‌ها اتفاقی رخ نمی‌دهد که بخواهیم درباره کمبودهای آن سخن گویم. در کلامی خوشنویسی در شهرستان‌ها به ویژه شهرهای کوچک به اندازه‌ای نامطلوب است که بهتر است درباره آن سخن نگویم. این اتفاق برای خود من بارها رخ داده است، چون در بیرجند حمایت از خوشنویسان جوان بسیار بد و ناچیز است.
پیمانی با بیان اینکه انجمن خوشنویسان در شهرستان‌ها عملا کارکردی ندارد، بیان کرد: شاید این سخن از سوی برخی مسئولان مطرح شود که انجمن خوشنویسان در سراسر ایران پایگاهی است که در آن از خوشنویسان حمایت می‌شود، اما وقتی حمایتی از این مراکز نمی‌شود و اصطلاحا بودجه‌ای در آنجا وجود ندارد چه فایده که چنین مراکزی وجود داشته باشند. تمام این نقاط ضعف‌ها به نحوی است که من خوشنویس دیگر انگیزه‌ای برایم نمانده تا کارم را به صورت حرفه‌ای در خوشنویسی ادامه دهم، چون وقتی می‌بینم تمام کارهایم با هزینه شخصی تولید می‌شود و هیچگونه درآمدزایی برایم ندارد، دیگر با چه امیدی در این عرصه کار کنم؟ در همین راستا سوالی از مسئولان دارم، آنهم اینکه ما خوشنویسان جوان که علاقه به کار کردن در حوزه موضوعات قرآنی هستیم با چه درآمدی زندگی خود را بگذرانیم؟
این خوشنویس به توضیح فوق اضافه کرد: شاید عده‌ای در جواب به سوال فوق بگویند که نیازی نیست که حتما خوشنویس از کار خوشنویسی درآمدزایی کند. این گفته به نظرم به هیچ وجه صحیح نیست، زیرا اگر هنرمند برای گذران زندگی مجبور باشد یک یا دو شغل داشته باشد، دیگر انرژی برایش باقی نمی‌ماند تا بخواهد کار هنری انجام دهد! در همین رابطه باید بگویم، آیا می‌شود از یک بازیگر یا فوتبالیست که به صورت حرفه‌ای کار می‌کنند توقع داشت جدا از کار هنری به کار دیگری اشتغال داشته باشند که حالا از خوشنویسان توقع چنین کاری داریم؟ موضوع دیگری که در همین رابطه می بایست به آن اشاره کنم این است که تمام محدودیت‌هایی که به آن اشاره کردیم با شدت بیشتری برای خوشنویسان خانم وجود دارد، زیرا متاسفانه هنرمندان زن آنچنان که باید در خوشنویسی جدی گرفته نمی‌شوند!
وی در انتهای سخنان خود گفت: چرا امروز خط عثمان طاها تا به این حد در جهان اسلام دارای مقبولیت است، زیرا از این خط در کشورهای عربی حمایت می‌شود، اما با وجود زیبایی‌های ذاتی نستعلیق ما نتوانسته‌ایم این خط ایرانی را در کتابت قرآن برای مسلمانان جهان جایگزین عثمان طاها کنیم. این کم کاری نشان می‌دهد ما تا چه حد در این حوزه (خوشنویسی) منفعل هستیم.
ترجمه و پشتیبانی توسط:شرکت جومی